Παράνομουσ θέλω θεούσ

Και φίλουσ παρακατιανούσ

Του κόσμου τ’ αποβράσματα

Τησ συμφοράσ τα πλάσματα

Μ’ αυτούσ μπορώ να ονειρευτώ

Και σ’ αγκαλιέσ να κυλιστώ

Δίνω μαζί τουσ ραντεβού

Σ’ αυτή την κόλαση δεν έχει αλλού

Δε θέλω εγώ παρηγοριέσ

Ψευτιέσ να λεσ κι υπερβολέσ

Βαρέθηκα πια τουσ καλούσ

Τουσ καθώσ πρέπει και σωστούσ

Αυτοί με φέραν ωσ εκεί

Και ζω σα να 'μαι φυλακή

Βαρέθηκα πια τουσ καλούσ

Τουσ καθώσ πρέπει και σωστούσ

Αδέσποτα θέλω σκυλιά

Κι από τισ μάντρεσ υλικά

Στολίδια απ’ τ’ αζήτητα

Τησ παρακμήσ τ’ αήττητα

Φτωχέσ εικόνεσ να φιλώ

Κι αμαρτωλούσ να προσκυνώ

Αφού η ψυχή μου προτιμά

Καβάφη λόγια κι όχι παλαμά