ผูกสมัครรักน้องมานาน หญิงใดไม่ปานลูกสาวแม่เลย
แจ่มจริงยิ่งไปกว่าใคร เห็นจะลืมไม่ได้ทรามเชย
รักไม่กล้าเอ่ย นานแล้วเคยชอบกันมา คิดจะหมั้นแก้วตา
จนใจหนักหนา เกรงว่าแม่ยายจะชัง
แม่สรรค์กำเนิดเกิดลูกสาวสวยหรู ทำบุญใดอยากรู้กุศลจึงสร้าง
วัยน้องสิบแปดขวบปี สมส่วนโสภี พวกผู้ชายต่างหวัง
เก่งกาจสามารถยอมคนทั้งแก่นแสนซนน่ามลเก๋จัง
หลงรักน้องอัดแน่นในอกเหมือนตกขุมนรก หัวอกล่ะแทบพัง
สุดขมขื่นเห็นชายอื่นควงน้อง ว่านด้วยเงินทองน้องก็เพ้อคลั่ง
จะควงใครเขาอย่าให้เปลืองตัวเพราะลิ้นชายชั่วที่ใช้เงินอำพราง
เขาเสียสตางค์ก็นั่นเขาหวังตัวน้อง ไอ้พี่มันจนเงินทองมองความดีพี่บ้าง
จะปิดประตูหัวใจไม่ให้เข้า พี่เต็มใจนอนเฝ้าทั้งทางประตูหน้าต่าง
ถึงแม้น้องจะถือหน้าไพ่เหนือ แต่ตัวเก็งพี่ที่เหลือมันใกล้เกลือกินด่าง
อย่าหลงผิดเลยนะคนดี จงนึกถึงพี่ก่อนน้ำตาน้องหลั่ง
จะรักเจ้าเหมือนบ่าวที่ภักดี ขอเพียงปราณีเจ้าอย่าให้พี่ผิดหวัง
จะขอน้องให้สมศักดิ์ศรี เจ้าอย่าทำให้พี่ต้องรอคอยฝันค้าง
ถึงแม่น้องจะชังตัวพี่ ขอเพียงคนดีโอนใจให้บ้าง
ลูกสาวใครหนอขอนะคนสวย สงสารพี่นะโอ้น้องจ๊ะคนสวย
สองแขนพี่จะช่วยเป็นกำแพงกั้นกลาง
เอ๊ยโอละหน่าย โอละหน่ายหน่อยเอย
รักพี่มั่นทรามเชย เจ้าอย่าทำเมินเฉยเยาะเย้ยให้พี่ตรอมใจตาย