อยู่ห้องมอซอที่พอซุกหัววันวัน
เจียมตนคนชั้นแรงงานรายได้ทางบ้านยังคอย
ชีวิตปอนปอนถูกความจนไล่ต้อนเข้ามุม
ทุกวันปัญหาล้อมรุมต้องสู้ด้วยใจเกินร้อย
ลบความเหนื่อยล้าด้วยคำแม่ว่าอย่าถอย
รอหวังเก็บตังค์สักหน่อยบอกแม่คอยวันคืนนา
ส่วนเราทนเหงาใจแป้วมองส่งสุดโค้งแนวฟ้า
อยากรีบกลับไปเบิ่งทุ่งดาวใสบ้านนา
รายได้บ่พอภาระบ่ถึงเวลายังเมือบ่ได้
กลิ่นหอมฮีนฮืนบ่เคยลืมแม้มาอยู่ไกล
รอวันที่กลับนาไปกินแกงหน่อไม้ฝีมือของแม่
กลิ่นหอมฮีนฮีนบ่เคยลืมแม้มาอยู่ไกล
รอวันที่กลับนาไปกินแกงหน่อไม้ฝีมือของแม่