Αφού σε ήπια σε μιαν ανάσα δε γλιτώνω
Κι ας προσπαθώ εγώ να ζω μηχανικά
Από διαλόγους που μετάνιωσα μετά
Απ' όσα έσπασαν και πάλι τα ενώνω
Από κομμάτια που συνδέω στα κρυφά
Από κενά σου που δε γέμιζα συχνά
Γίνεται τέλεια συνήθεια το ψέμα
Έτσι φωνάζω να θολώσω τα νερά
Το μαρτύριο δεν τελειώνει
Δεν αντέχετ' άλλο με λιώνει
Μα στο τέλος πια δε γλιτώνω
Σ' αγαπώ κι ας μην το επιτρέπω
Μα στο τέλος πια δε γλιτώνω
Απ' την αγάπη που σερβίρεται με πόνο
Λογαριασμούς που τους πληρώνω ακριβά
Απ' τις συνέπειες που διώχνω μακριά
Απ' όλα εκείνα που δεν είμαι μα δηλώνω
Τα πίσω βήματα που κάνω για μπροστά
Από μια μοίρα που γελά ειρωνικά